Mijn geheime passie voor alles wat eetbaar is! - Het eerste (en misschien het laatste) deel

Oké, ik beken. Ik heb een passie voor eten. Ik ben geobsedeerd door alles wat eetbaar is. Alle kanten eraan vind ik leuk, het maken, het proeven, het opeten en het volstoppen. 

Het is een obsessie/passie (het is maar net waar je de voorkeur aan geeft) die er al met de paplepel is in gegoten. Ik heb bijvoorbeeld nooit babyvoeding uit potjes gehad. Mijn ouders die blijkbaar veelste veel tijd over hadden én bovendien een zieke obsessie voor mij, maakte al mijn baby-voer zelf. In het weekend stonden de vroeg op om naar de markt te gaan en kilo's aan broccoli te kopen. Die ze daarna eigenhandig pureerde en weet ik veel wat ze er nog meer mee deden. Het hele proces eindigde er in ieder geval mee dat ze dit verse-baby-voer in potjes deden en in de koelkast zette. Zodat ik t/m woensdag weer kon eten. Waarna op woensdag dit hele proces zich weer herhaalde. Vind je het gek dat ik op culinair gebied het liefst het beste heb?

Nou gaat dat niet helemaal op, want een lekker ouderwets frituurt'tje gaat er ook wel in zo nu en dan. 

Nu heb ik sinds een tijdje blijkbaar de leeftijd bereikt dat ik zin heb om 'volwassen' hobby's te gaan beoefenen en kook ik regelmatig en met plezier! Dit hele kookgedrag gaat nog lang niet vanzelf. Het begint standaard met een zo ongeveer 2 uur durende recept-uitzoek-sesie waarbij ik alle kookboeken uit de kasten haal (ja we hebben er veel) en om de 5 minuten aan degene die toevallig bij mij in de kamer zit vraag of hem/haar dat lekker lijkt, natuurlijk luister ik niet naar die mening. Want ik moet het koken, dus het kan met helemaal niks schelen wat diegene vind of lust.

Na deze recept-uitzoek-sesie volgen de boodschappen. Met een beetje geluk is vriendje-lief er die onmiddellijk op de fiets springt richting supermarkt. Helaas is dat nog maar een keer gebeurd.

Wat, 'by the waaaaaaaay', wel een extreem lekkere kooksessie was; zelfgemaakte tortellini's met een simpele tomaten saus. 

Daarna begint het koken, de eerste ingrediënten die ik gebruik worden altijd zorgvuldig afgewogen en gemeten. Helaas word ik verder op in het recept minder mierenneukerig en doe ik het op 'gevoel'. Ik denk alleen dat mijn gevoel zich nog een beetje meer moet ontwikkelen. Want op dit moment resulteert dat 'gevoel' zo nu en dan in veelste zoute of veelste zoutloze gerechten. (Ja het is op de een of andere manier bijna altijd het zout waar het mis gaat.)

Maar uiteindelijk staat er dan toch een meestal super lekkere maaltijd op tafel! Later meer want deze blog wordt nu al veelste lang. Dus ik denk dat er binnenkort nog wel een deel 2 aan zit te komen!

Eetsmakelijk.

ps. morgenavond maak ik 'romige strikjes met doperwtjes'! Ik zal hier uitgebreid verslag doen van het resultaat en proces.