My spaceship

Omdat ik zo ongelofelijk veel van mijn kamer hou en er zo ongelofelijk veel tijd in doorbreng leek het me leuk om de komende tijd een aantal blogposts te doen over mijn kamer!


Ik had bedacht om het in onderdelen te doen. Maar dat was nog best wel heel erg lastig. Het geweldige van mijn kamer is juist dat alles zo lekker combineert en één geheel is. Toch ga ik het proberen. Vandaag als aller eerste:


Mijn bureau-hoek! 
In mijn bureau-hoek staat mijn bureau, verassing. Het is best wel heel groot en helemaal eigenhandig zwart geverfd. Daar ben ik best wel trots op want het is heel mooi geworden en het ziet er net iets stijlvoller uit! Op het bureau zie je een oude iMac. Ook al gebruik ik hem helemaal nooit, ik kan het maar niet over mijn hart verkrijgen om hem weg te doen!  

Naast de iMac zie je (shame on me) een MacBook staan. Mijn grote liefde. Ik doe alles met dat ding. Als ik in bad ga staat ie er zelfs naast. .  (verslaving?) Achter de iMac van je een glimp op van mijn gigantische zonnebrillen collectie. Op de aller bovenste plan staan foto's, onder andere die van mij en mijn lieve vriendje. De muur achter mijn bureau heb ik helemaal beplakt met fotoshoots uit modebladen. (De rest van mijn kamer trouwens ook een beetje.) Verder zie je ook nog; mijn zeiltonnetje, make-up-plank, photoshop software, schoolboeken, kleine tasjes, 2 cd's (The Black Angels & Marsmobile) en op de voorgrond, nauwelijks te onderscheiden, kapotte rekenmachine!

Ik eet je op.

Gister was ik in een 'foto'-bui. Dus ik besloot om maar eens lekker ego, een fotoshoot van MOI! te houden. Er zijn uiteindelijk best wel een paar gave foto's uitgekomen! Ik wil ze nog bewerken allemaal. Maar dat komt later wel. Op dit moment staat photoshop niet op mijn macbook, dus dat moet ik er eerst weer even opzetten. 

Ben benieuwd wat jullie er van vinden. I don't like my head. Maar ik vind het 'rauwe', de ik-eet-je-op-blik en de troep op de achtergrond tof! Enjoy.

Romige strikjes met doperwtjes

Zoals op AH.nl

Romige strikjes met doperwtjes

Het is alweer 3 dagen gelden, dat ik mijn geweldige romige strikjes met doperwtjes bereidde. Het was echt geweldig goed gelukt en super lekker!

Als aller- aller- allereerste ben ik boodschappen gaan doen. Met mijn lijstje naar de Alberheijn en toen liep ik daar. Ik had nodig; 200g Spek, 200ml room, 130g belegen kaas, 4 eieren en 1 pak diepvries erwtjes. Ik kwam terug met 100g spek, vergeten op het pakje te kijken hoeveel het was. Een halve liter room omdat ik dacht dat ze geen kleinere verpakking hadden. 300g Belegen kaas omdat ze echt geen andere verpakking hadden. Geen eieren omdat die onvindbaar waren in de winkel en 1 pak diepvries erwtjes.

Gelukkig hadden we thuis nog eieren en pasta. Ik heb 2/3 keer zo veel gemaakt als het recept omdat we met meer dan 4 personen waren. Dat omrekenen was ook nog een hele kunst maar gelukkig bestaan er tegenwoordig dingen als rekenmachines. 

En toen stond ik daar in de keuken met:

   - 100g spek (wat eigenlijk 200 moest zijn)

   - 200ml room

   - 130g belegen kaas

   - 4 eieren

   - 750g diepvries erwtjes

   - peper en zout

   - 500g vlindertjes pasta

Ik ben begonnen met een pan met heel ruim water opgezet voor de pasta waar later ook de erwtjes bij zouden moeten. Nou ben ik niet zo goed in inschatten dus heb ik 3 pannen gevuld en weer leeggegooid voordat ik de goede maat te pakken had. Na een heleboel gekloot en water verspilling stond die pan eindelijk op en begon, helaas voor mijn gerecht, Dr. Phill. Natuurlijk moest daar tussen door naar gekeken worden wat uiteindelijk resulteerde in met een snijplank en spek voor de tv zitten.

Want het spek moest in stukjes gesneden worden en gebakken. Ik had het in hele mooie kleine plakjes gesneden en daar prachtige stapeltjes van gemaakt. Helaas plakte die stapeltjes waardoor het bakken van het spek net eventjes iets langer duurde dan handig, nodig en goed was. Tussen al dit spek door heb ik ook nog de pasta in de pan kokend water gegooid en het kookwekkertje op 5 minuten gezet.

Ondertussen was er bij Dr. Phill een meisje dat drugs verslaafde was en bijna dood ging. Best een mooi kind helaas was ze 21 en zag ze haar drugsverslaving niet als een probleem omdat 'tenslotte iedereen in Orange Village (haar woonplaats) gebruikte'. 

Nadat het spek gebakken was moest ik de eieren, room en zout en peper bij elkaar gooien in een kom en flink door elkaar kloppen. Hier zou later de pasta bij komen.

Toen de 5 minuten van de pasta voorbij waren moesten er de doperwtjes bij, ik denk dat het er uiteindelijk ietsje minder zijn geworden dan 750 gram, aangezien de helft van het 2e doosje vastplakte aan de bodem. Helaas helaas, gelukkig ben ik toch al niet zo'n fan van doperwtjes. 

Nu moest ik nog 5 minuten wachten, welke ik heb gebruikt om de parmezaan te raspen. PARMEZAAN?! Ja, parmezaan! We hadden nog een stuk in de koelkast liggen en dat is natuurlijk veel lekkerder voor erop dan belegen kaas uit een pakje! Dus die belegen kaas ligt nog steeds in de koelkast.

Dr. Phill had in de tijd dat ik al deze culinaire hoogstandjes voorbereidde het meisje aan het huilen gekregen en laten beloven dat ze echt haar best zou doen om af te kicken. Wat een vent van een kerel! Gelukkig maar dat hij er is om in een 35 durende tv-show een meisje van haar jaren lang durende zware drugsverslaving af te helpen!

Als je kookwekker je dan roept omdat de 5 minuten voorbij zijn moet je de pasta+doperwtjes afgieten. Mijn pasta was precies zoals hij hoort te zijn, al dente zoals ze dat in de Italiaanse keuken noemen. De pasta heeft dan nog een beetje een 'bite' maar is wel goed gaar. De pasta+doperwtjes in de kom met het ei-roommengsel gooien en flink door elkaar scheppen. Volgens het recept zou je het nu nog 2 minuten moeten laten staan zodat 'het ei rond de pasta stolt' maar ik had honger dus dat stuk heb ik voor lief genomen. Nu als allerlaatste de stukjes gebakken spek erbij gooien en VOILÀ! Een geweldig heerlijke maaltijd staat voor je op tafel.

Zelf vond ik het wel lekker maar niet heel bijzonder. De smaken waren een beetje saai en er had iets meer pit in mogen zitten. Ik denk niet dat dat perse aan mijn peper gebruik lag, maar meer dat er gewoon weg geen interessante ingrediënten inzaten. Als ik het ooit nog een keer maak, ga ik in ieder geval ook het spek-bak-vet aan het ei-roommengel toevoegen. Alle kleine beetjes helpen. Maar ik denk dat ik de volgende keer een ander recept kies.

Het originele recept ook nog eens nalezen? Klink HIER. 

IK KAN HET ZELF NOG NIET GELOVEN!

Ja, beste damens en heren. Vandaag heeft hier zich hier in Tessmaison (mijn huis) een wonder voltrokken. Ook al was ik er bij, heb ik het met mijn eigen ogen mogen aanschouwen. Ik kan het nog steeds eigenlijk bijna niet geloven. WAT WAS DAT DAN VOOR WONDER?! Ik zal je niet langer in spanning houden en bij het begin beginnen.


Het begon met mijn zusje en mijn nichtje, die op dit moment mijn roommate is, die voetbal wouden kijken. Ik zeg tijdens het eten nog sceptisch. "Het zijn gewoon 22 miljonairs die achter een bal aan rennen, dat hoef ik écht niet te zien." Maar op de een of andere onverklaarbare manier. Nee ik kan het echt echt echt niet verklaren. Echt echt echt echt niet. Het is gewoon onverklaarbaar. En toch zat ik daar dan. Op de bank. Tussen zusje en nichtje in. Met mijn neus richting het scherm.
Waar inderdaad 22 miljonair heen en weer rende. Waarvan 11 ook nog eens de ongelofelijk grote last van hun ego mee droegen en de andere 11 gehinderd werden door de staart tussen hun benen. Omdat ze 'geslagen honden' waren. 


Want, Ajax werd ingemaakt door Real Madrid vanavond. EN IK HEB HET GEZIEN! Yess, olé olé olé! 


Conclusie; voetbal is toch echt wel net zo stom als ik altijd al vond en vanavond heeft daar geen verandering in gebracht.

Mijn geheime passie voor alles wat eetbaar is! - Het eerste (en misschien het laatste) deel

Oké, ik beken. Ik heb een passie voor eten. Ik ben geobsedeerd door alles wat eetbaar is. Alle kanten eraan vind ik leuk, het maken, het proeven, het opeten en het volstoppen. 

Het is een obsessie/passie (het is maar net waar je de voorkeur aan geeft) die er al met de paplepel is in gegoten. Ik heb bijvoorbeeld nooit babyvoeding uit potjes gehad. Mijn ouders die blijkbaar veelste veel tijd over hadden én bovendien een zieke obsessie voor mij, maakte al mijn baby-voer zelf. In het weekend stonden de vroeg op om naar de markt te gaan en kilo's aan broccoli te kopen. Die ze daarna eigenhandig pureerde en weet ik veel wat ze er nog meer mee deden. Het hele proces eindigde er in ieder geval mee dat ze dit verse-baby-voer in potjes deden en in de koelkast zette. Zodat ik t/m woensdag weer kon eten. Waarna op woensdag dit hele proces zich weer herhaalde. Vind je het gek dat ik op culinair gebied het liefst het beste heb?

Nou gaat dat niet helemaal op, want een lekker ouderwets frituurt'tje gaat er ook wel in zo nu en dan. 

Nu heb ik sinds een tijdje blijkbaar de leeftijd bereikt dat ik zin heb om 'volwassen' hobby's te gaan beoefenen en kook ik regelmatig en met plezier! Dit hele kookgedrag gaat nog lang niet vanzelf. Het begint standaard met een zo ongeveer 2 uur durende recept-uitzoek-sesie waarbij ik alle kookboeken uit de kasten haal (ja we hebben er veel) en om de 5 minuten aan degene die toevallig bij mij in de kamer zit vraag of hem/haar dat lekker lijkt, natuurlijk luister ik niet naar die mening. Want ik moet het koken, dus het kan met helemaal niks schelen wat diegene vind of lust.

Na deze recept-uitzoek-sesie volgen de boodschappen. Met een beetje geluk is vriendje-lief er die onmiddellijk op de fiets springt richting supermarkt. Helaas is dat nog maar een keer gebeurd.

Wat, 'by the waaaaaaaay', wel een extreem lekkere kooksessie was; zelfgemaakte tortellini's met een simpele tomaten saus. 

Daarna begint het koken, de eerste ingrediënten die ik gebruik worden altijd zorgvuldig afgewogen en gemeten. Helaas word ik verder op in het recept minder mierenneukerig en doe ik het op 'gevoel'. Ik denk alleen dat mijn gevoel zich nog een beetje meer moet ontwikkelen. Want op dit moment resulteert dat 'gevoel' zo nu en dan in veelste zoute of veelste zoutloze gerechten. (Ja het is op de een of andere manier bijna altijd het zout waar het mis gaat.)

Maar uiteindelijk staat er dan toch een meestal super lekkere maaltijd op tafel! Later meer want deze blog wordt nu al veelste lang. Dus ik denk dat er binnenkort nog wel een deel 2 aan zit te komen!

Eetsmakelijk.

ps. morgenavond maak ik 'romige strikjes met doperwtjes'! Ik zal hier uitgebreid verslag doen van het resultaat en proces. 

30DOES - Dag 8

Een songtekst schrijven


Vandaag was de uitdaging een songtekst schrijven. Wat nog een hele klus is voor twee personen die nog geen vezel muzikaliteit in hun lichaam hebben. Toch is het ons, na veel geploeter en gezucht en gepuf dan toch gelukt. 


Maar wat is een 'song' zonder band?! Helemaal niks natuurlijk. Dus er moest een band bij. Vandaar dat ik jullie allemaal voor wil stellen aan:


THE PORNOPOPS!

Een voorproefje van 'Dear dear bicycle' - The Pornopops

'And we were supposed to sing along

Another verse, another song

And every song was like

I want to ride my bicycle, I want to ride my bike.

REFREIN

Dear dear bicycle, I'm not angry anymore

I've forgiven you,

Now please come back

Won't hurt you anymoreee'

30DOES - Dag 7 (en een beetje 8)

Bijgeloof

Dag 7 was een dag vol angst en paniek. Waar waren we bang voor? 7 jaar ongeluk, demonen die onze mond binnen vliegen, onze gezichten die om 12 uur stil blijven staan.

Misschien heb je het al geraden? Wij waren een dag bijgelovig. We mochten niet op randjes staan (incl. stoeptegelrandjes, wat voor mij niet zo moeilijk was (schoenmaat 36) en voor max wel (schoenmaat 46)) We zijn gillend weg gerend voor zwarte katten en hebben afgeklopt tot onze knokkels pijn deden. Al met al waren we wel wat trots op ons zelf dat we ons een hele dag tegen al het kwaad dat op de loer lag, geweerd hebben!

Dan nu over dag 8, Me is so sorry! Het plan was om een kauwgombel te blazen ter grote van een hond. Maar we waren een best wel belangrijk ingrediënt vergeten. De kauwgom dus. Maar wees niet getreurd, we gaan het inhalen!

With loveeeeee 

30DOES - Dag 6

Een fan-letter naar de Horrorpops!

Zoals je ziet hebben we een brief naar de wonderschone Patricia Day, zangeres van The Horrorpops gestuurd. Dit stond er:

september 8th, 2010


Dearest Horrorpops,

We have received the great news. You still exist! How we know? Well, we're not dead yet! What we want to say is... We want to marry you! Directly. As a band. 
We really love you. We do, we do!
Oh, how rude. We even forgot to introduce ourselves. Our names are Max (Captain Zombie) and Alex Tess (The Undead Chihuahua).
Your music is so inspiring and you look sooooo awesome! We just love you. Love love love. Love.
Oh, by the way, we form a band! We're called Thee Heavy Tits and we play Rockapunkie underwater vikingmetalbreezerjunkcoretronica music. 
Well, we SAY we play it. We haven't done anything yet and the band exists for almost a year already. 
One day, we want to be as awesome as you are, which isn't gonna happen because we suck. But sucking can be nice in some way.
Wow, this looks like a fan letter, doesn't it? Surprise, it kinda is!

Best Regards,

Captain Zombie and the Undead Chihuahua.


-----------------------


En dan is het nu wachten op antwoord! OMYGOSH!
Ter afsluiting en vermaak, nog eventjes een liedje van The Horrorpops!

30DOES - Dag 5

Noodles soep eten op school!


Lijkt me vrij duidelijk wat we gedaan hebben! Gister was dat alweer. Gossie jeetje, duizend bommen en granaten wat gaat de tijd snel! Maar het was super lekker. Noodles uit een pakje. Donkerblauwe pakjes met gele tekst (wie bedenkt die kleur combinaties?!). We hadden 2 smaken, kip en oosterse kip. Denk nou niet dat die kip echt 'oosters' was. Volgens mij kwam ie gewoon uit NL. Nee, ze noemen het dus meteen oosterse kip als ze er wat oosterse kruiden overheen gooien. 


Nou vraag ik jou, als ik oosterse kruiden over jou heen gooi, heet jij dan ook oosterse *vul hier je naam in*?! Onzin dus. Maar wel lekkere onzin. Ik vond de kip met oosterse kruiden het lekkerste. 


OJA, voordat ik het vergeet: foto's!

En toen besloeg de lens!

Wees maar niet bang, hij wil je niet vermoorden!

Ja, ze waren heet!

DeWolff

DeWolff

Strange Fruit and Undiscovered Plants

Een nieuw bandje, of tenminste nieuw voor mij, want ik heb ze pas ontdekt! Ze zijn geweldig. Hun muziek is geweldig, hun hoofden zijn geweldig. Met hun rauwe stemgeluid maken ze de wereld een beetje betere plaats.

'DeWolff is a three-headed rockmonster that crawled right out of the Mississippimud to shake, rattle and roll the world with some raw, psychedelic sixtiesbluesrock.' 

                                                                                         - Last.fm

Vooral aan hun nummer Mountain ben ik volledig verslaafd, alle duisternis die zij  in muziek weten te vangen. Het is ongelofelijk gewoon!

Luister en huiver:

DeWolff - Mountain

30DOES - Dag 4

My imaginary friend: Herman

Als eerste, na enig serieus beraad hebben mijn partner in crime en ik besloten dat de weekend dagen niet meetellen. Da's gewoon weg niet realistisch! Dus 30dagen zullen waarschijnlijk 6 weken gaan duren. Top toch! Hoe meer dagen, hoe meer vreugde!

Vandaag heb ik de hele dag doorgebracht met Herman. Mijn lieve, lieve, lieve onzichtbare vriend. Die het onvoorstelbaar goed kon vinden met Kimmetje, Max' vriendin! De 2 zijn nu gelukkig getrouwd en samen met Karel, de kat van Kimmetje, afgereisd naar een ver land waardoor we ze helaas helaas nooit meer zullen zien. Gelukkig weten we dat ze samen zijn!

Geniet van de foto's, want natuurlijk konden we het niet laten om die toch te maken. Als herinnering aan onze goede tijd samen!

Morgen: Noodles eten op school!

Herman (links) & Kimmetje (rechts)

v.l.n.r. Alex Tess, Herman, Kimmetje & Max!

Max & Kimmetje.

Herman & ik.

Karel de kat van Kimmetje.

30DOES - Dag 3

Flessenpost

Ja, dag drie alweer. Er was geen aankondiging deze keer over wat we zouden doen. We wisten het namelijk zelf ook nog niet. Uiteindelijk kozen we dan toch voor flessenpost!

We hebben een geweldige brief geschreven met een geweldig verhaal. Wat er instaat? Voor ons een weet, voor jou een vraag. Het is echt echt een ontzettend gaaf gevoel dat er nu gewoon iets rond dobbert wat op elk moment door elke willekeurige vreemdeling gevonden en gelezen kan woorden. Helaas kan ik me zijn of haar gezicht alleen maar voorstellen. Maar het moet er fantastisch uitzien strakjes!

Geniet van de foto’s! 

Een poging om een vliegende fles te fotograferen. Jammer maar helaas.

30DOES - Dag 2

Treehugging

Als eerste, onze nederige excuses dat het zo laat is. Laptops en dergelijke werkte niet mee.

Ja inderdaad, dat heb je goed opgemerkt! Een kleine wijziging in onze plannen. Door de geweldige plannen van mijn partner in crime hadden we niet genoeg tijd voor een time capsule. Dus toen zijn we overgeschakeld naar plan B. Treehugging.

Ik moet zeggen, het was een verassend verfrissende ervaring. Na eventjes geknuffeld te hebben met de boom in kwestie, genaamd Bert de blije boom, merkte ik echt dat er een band ontstond!

Om het beeld compleet te maken heb ik nog een paar foto’s voor je:

30DOES - Dag 1

Een dag lang alleen maar goed doen!

9:20 - in de bus naar school

O god. Eerste schooldag.

Lessen, docenten, boeken.

Leren, opletten, meedoen.

En natuurlijk al mijn lieve klasgenootjes...


Deze eerste echt schooldag is meteen onze eerste dag van onze 30DOES! De uitdaging van vandaag lijkt simpel, is misschien iets moelijker. Zeker op zo’n eerste schooldag. Wanneer je eigenlijk het liefste alleen maar terug je warme bedje in wilt kruipen. 

Vandaag gaan we een heel dag niks dan lief, aardig en vriendelijk doen. Dus geen geroddel, geen gekat. 

Wish me luck!

15:32 - thuis 

Het was geen groot succes. Het was voor dan ook niet echt een dag waarop ik veel goeds kon doen. Ik ben niet verder gekomen dan een vriendelijk goedemorgen naar de buschauffeur en geen ‘met je arrogante kut kop’ naar iemand te snauwen.

Verder heb ik sinds ik thuis kwam ruzie gemaakt met zowel mijn zusje, moeder en partner in crime wat betreft deze rotzooi. Misschien doet zo’n dag goeds, mij geen goed. Ik zou zelfs durven beweren dat het me minder goed doet.

UPDATE!

Mijn partner in crime en ik maakte het goed. Dat is een goede daad toch?!

Conclusie: Er waren een paar aardige positieve dingen vandaag. Maar echt lief was ik niet te noemen. Gelukkig hebben mijn partner in crime en ik het goed gemaakt met een hoop vriendelijkheid en liefde en aardigheid. Dus met andere woorden:
    Gelukt! 


Morgen: Burry a time capsule.